За працу, за гонар, за адданасць прафесіі

Людзі, якія сумленна і добрасумленна, з агеньчыкам і запалам выконваюць сваю працу, - выдатны прыклад для многіх з нас. Партрэт Тамары Васільеўны Карась, прадаўца крамы «Родны кут» аграгарадка Касцені Слонімскага філіяла Гродзенскага абласнога спажывецкага таварыства, ветэрана працы спажыўкааперацыі, занесены на раённую Дошку гонару. Гэтая ўзнагарода за добрасумленную працу, адказныя адносіны і адданасць прафесіі, якія таксама адзначаны Дыпломам «Лепшы па прафесіі» Слонімскага райвыканкама. Па словах Тамары Карась, яна ідзе на працу, як на свята, з усмешкай глядзіць у будучыню і не патрабуе ад жыцця нейкіх асаблівых прывілеяў. Тамара нарадзілася ў вёскі Шылавічы Слонімскага раёна. Яе дзяцінства прайшло ў вёсцы Саленики, куды сям'я пераехала. Пасля заканчэння базавай школы, у Маладзечне набыла спецыяльнасць «Бухгалтарскі ўлік». Па размеркаванні трапіла ў Слонім. Так як працы па спецыяльнасці на той момант не было, яе накіравалі працаваць прадаўцом у вёску Сакалова, дзе яна працавала 25 гадоў. Ўсё добра склалася і ў асабістым жыцці. У вёсцы Тамара Васільеўна сустрэла свой лёс - мужа Аляксандра Паўлавіча Карася. Пажаніліся ў 1992 годзе. І яна засталася жыць у невялікі, але вельмі мілай для сэрца вёсцы. Муж і жонка трымаюць падсобную гаспадарку - карову, свіней, трусоў, садзяць агарод. Цяжкасці сям'ю Карась не палохаюць, яны так прывыклі жыць і ўсім задаволеныя. - Бацькі калісьці трымалі вялікае гаспадаркі, таму мы ў дзяцінстве дапамагалі ім, а цяпер і самі гэтым займаемся. Затое ўсё сваё, свежае, смачнае, - тлумачыць Тамара Васільеўна. Разам з мужам яны выгадавалі цудоўных дзяцей - Дар'ю і Дзмітрыя, дапамагаюць падымаць внучат Данііла і Мікіту, у якіх душы не чакаюць. Зараз Тамара Васільеўна працуе ў краме ў чатырох кіламетрах ад дома, у суседняй вёсцы Касцяні. Прыходзіць на працу ў 8.00, а сыходзіць у 19.00. Дабіраецца пешшу або на ровары. На пытанне, што з'яўляецца самым складаным у працы, мая гераіня адказала проста: - Самае галоўнае ў працы - гэта павага пакупніка да прадаўца і наадварот, галоўнае - павагу і разуменне адзін аднаго. Астатняе, усё атрымаецца. Я не выбірала прафесію, так склалася жыццё. Люблю сваю працу. У свой час добра вучылася ў школе, любіла матэматыку, і яна мне спатрэбілася. У Мелькановичской школе ў нас быў добры педагог па матэматыцы Тамара Анатольеўна Аўсянік. А яшчэ Тамара Карась ганарыцца сваёй сям'ёй і з любоўю і цеплынёй распавядае пра дачку Дар'і, якая жыве ў Гродне і знаходзіцца ў дэкрэтным адпачынку, і за сына Дзмітрыя, які працуе ў Слонімскім раённым аддзеле Следчага камітэта. Аддушынай Тамары Васільеўны з'яўляюцца кветкі, якія яна любіць вырошчваць і песціць іх як дзяцей. І наогул любіць ўтульнасць, парадак, каб усё было акуратна і дома, і на працы. 

Таццяна Дзенісюк.  

Чытаць далей на Слонімскі веснік: За працу, за гонар, за адданасць прафесіі https://www.slonves.by/?p=123534